PERSONAL | DEADLINES

De afgelopen paar weken heb ik voor mijn gevoel niet echt meer een sociaal leven. Het enige wat ik doe is aan de keukentafel zitten met een kop thee die (vaak) ongeroerd naast mij staat. Want de enige keren dat ik thee wil drinken, is wanneer ik aan het leren ben. Maar ik raak altijd zo verdiept in mijn leerboeken, dat ik de thee naast mij vergeet met als resultaat dat het weer in de gootsteen verdwijnt.


Na de rotperiode die ik begin dit schooljaar had, heb ik wel weer de motivatie gevonden om goed aan de slag te gaan met school. Met twee herkansingen in mijn vooruitzicht ben ik wel bang. Heel bang. Ik word er gek van dat ik altijd zo achterlijk zenuwachtig ben voor tentamens. Want wat is nou echt het ergste wat er kan gebeuren. Tja, dat je de toetsen wéér niet haalt. Een stemmetje in mijn hoofd roept altijd tegen mij "wat maakt het uit? Volgend jaar weer een kans!". Maar het voelt als falen. Want de andere meiden uit mijn klas kunnen het ook. Waarom ik dan niet?

En door deze angst die ik voel voor tentamens, haal ik alleen maar mijzelf naar beneden. Ik kan het wel, maar ik denk van niet. En ik heb altijd het gevoel dat ik het niet goed genoeg ken (al denk ik dat iedereen dit gevoel wel heeft).

Ik heb altijd de neiging om rond de tentamens mij volledig te richten op de toetsen die eraan komen en ik mag niets anders doen dan leren. Ik vergeet steeds dat er niets zo belangrijk is als ook tijd vrij maken voor leuke dingen en je niet teveel van je zelf vraagt.

Dus koppie omhoog en de tentamens rocken. Want ja, dat ga ik doen! :)
En alvast excuses voor de radiostilte rondom mijn blog. Na de tentamens ben ik natuurlijk weer helemaal back to business.

Liefs, Vera