A NEW ADVENTURE | MISS TEEN OF FLEVOLAND

Zondag 7 februari was ik aangekomen bij het Lelystad Airport hotel. Op mijn niet meer zo witte Stan Smith sneakers stapte ik de auto uit. En het liefst was ik zo weer ingestapt en weggereden. Wat ik namelijk zag waren allemaal prachtige meiden op de hoogste hakken die zelfverzekerd naar de ingang liepen. Toen ik het hotel binnenliep, sloop het restje zelfvertrouwen wat nog in mij zat langzaam weg. Dit gaat mij toch niet lukken, was de enige gedachten die de hele casting door mijn hoofd spookte.

De casting bestond uit drie rondes. De eerste twee rondes ging je met vier meiden tegelijk naar binnen en de derde ronde moest je in je eentje de jury trotseren. Ik was kandidate nummer 70, dus was een van de laatste meiden die steeds aan de beurt was. Heel goed voor je zenuwen ook.

De eerste ronde was een voorstelronde. Hierin moest je kort wat over jezelf vertellen en daarna stelde de jury vragen aan jou. Eigenlijk was dit wel fijn. Hier werd je beoordeeld op wat je te zeggen had en niet alleen op je uiterlijk.

De tweede ronde was heel anders en vond ik zelf ook echt doodeng. De gevreesde bikinironde. Bij deze ronde ging het echt om je uiterlijk en uitstraling en moest je in je bikini (ja, ik voelde mij best naakt) langs de jury lopen. Oh, wat was ik blij toen deze ronde voorbij was.

De derde ronde moest je alleen naar binnen en werd er een Engelse vraag gesteld, die je uiteraard ook in het Engels moest beantwoorden. Ik moet zeggen dat ik hier ook best wel klamme handjes van kreeg. Mijn Engels is niet belachelijk slecht, maar ik kan ook niet zeggen dat het nou heel erg goed is. Maar goed, ook deze ronde heb ik overleefd en nu was het klaar. Ik kon weer ademhalen.

Nu was het alleen nog maar wachten op de uitslag. En eigenlijk maakte het mij helemaal niet uit. Ik wist toch wel zeker dat ik niet een van de finalisten zou zijn. Al mijn concurrenten waren/zijn zo knap, kunnen allemaal perfect op hakken lopen (dit is nog wel een dingetje bij mij) en wilden het allemaal zó graag. Ik wist het zeker, hier kan ik niet tegen op.

De jury kwam naar buiten en na een peptalk voor alle meiden gingen ze de nummers omroepen van de meiden die door waren naar de finale. Met toch wel een beetje spanning zat ik te luisteren en enthousiast te klappen voor de meiden die door waren. En opeens hoor ik het: Nummer 70! Hoorde ik dat nou goed? Ja, echt wel. Nummer zeventig. Met verbazing stond ik op en het zou ook niet heel verrassend zijn als ik een knalrode kop had. Iedereen staarde mij aan en ik kon denk ik wel door de grond zakken.

Pas later op de avond realiseerde ik mij pas wat er is gebeurd. Ik ben één va de finalisten van Miss Teen of Flevoland en ik ben er ontzettend trots op. Ik had het nooit verwacht en eerst zag ik er een beetje tegenop, maar nu ik in de finale sta weet ik een ding zeker. Ik wil winnen!